Τα κλεμμένα παιδιά: Πώς η Ρωσία προσπαθεί να απαγάγει το μέλλον της Ουκρανίας

Τις πρώτες εβδομάδες της εισβολής πλήρους κλίμακας, η Ουκρανία ειδοποίησε τη διεθνή κοινότητα ότι οι αρχές της Μόσχας απέλαβαν παιδιά από τα κατεχόμενα στο πλαίσιο του σχεδίου να τα τεθούν για υιοθεσία στη Ρωσία. Έκτοτε, ο ΟΗΕ, ο ΟΑΣΕ, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ έχουν ρίξει το βάρος τους στις κατηγορίες. Ο αριθμός των επιβεβαιωμένων θυμάτων αυξάνεται μέρα με τη μέρα, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά υποπτεύονται ότι έχουν ήδη απελαθεί. Ωστόσο, λίγα έχουν γίνει –και μπορούν να γίνουν– για να σταματήσει αυτό το έγκλημα.

Σύμφωνα με την παραδοχή του ίδιου του Κρεμλίνου και με το διάταγμα του Πούτιν του Μαΐου 2022, οι πρώτες καταγγελίες για απαγωγές που χρηματοδοτούνται από το κράτος έχουν μεταφραστεί σε μια καλά διατυπωμένη –και καλά τεκμηριωμένη– πολιτική. Περιλαμβάνει χωρισμούς οικογενειών, ένα δίκτυο στρατοπέδων φιλτραρίσματος, σωματική και ψυχολογική πίεση και αναγκαστικές απελάσεις, που τελικά καταλήγουν σε παράνομες υιοθεσίες. Τα πολλαπλασιαστικά στοιχεία υποδηλώνουν σημαντικό βαθμό προετοιμασίας και προσχεδιασμού.

Συνένοχοι σε αυτό το έγκλημα δεν είναι μόνο κρατικοί αξιωματούχοι αλλά και απλοί πολίτες. Τα ρωσικά νοικοκυριά εγγράφονται εθελοντικά για να υιοθετήσουν παιδιά από την Ουκρανία, λαμβάνουν οικονομικά οφέλη και μοιράζονται πρόθυμα τις ιστορίες τους για «επανεκπαίδευση» με τα μέσα ενημέρωσης. Η εκστρατεία για το σύνολο της κυβέρνησης υποστηρίζεται από την προεδρική επίτροπο της Ρωσίας για τα δικαιώματα των παιδιών, η οποία έδωσε το παράδειγμα και υιοθέτησε η ίδια ένα παιδί από τη Μαριούπολη.

Η δημοσιότητα και οι φανφάρες χρησιμεύουν όχι μόνο ως συνέχεια της προπαγάνδας για εγχώριους σκοπούς, αλλά χρησιμοποιούνται και ως όπλο ψυχολογικού πολέμου κατά της Ουκρανίας. Απηχεί και παραλληλίζει πολλές γενοκτονικές πρακτικές του παρελθόντος. Αυτή η μελέτη περίπτωσης τεκμηριώνει γιατί η πολιτική απελάσεων και απαγωγών της Ρωσίας είναι έγκλημα πολέμου που ανέρχεται σε επίπεδο γενοκτονίας και πρέπει να αναγνωριστεί ως τέτοιο από το διεθνές δίκαιο.

Η Ουκρανία έχει δεσμευτεί να συνεχίσει κάθε υπόθεση και να διώξει κάθε δράστη, αλλά αντιμετωπίζει μια μακρά και βασανιστική δίκη μπροστά της. Εκτός από την εξέταση των στοιχείων του εγκλήματος που εκτυλίσσεται, αυτή η ανάλυση συνοψίζει τις προκλήσεις μετά τη νίκη και σκιαγραφεί τις λύσεις. Δύο επιχειρήσεις θα πρέπει να λειτουργούν παράλληλα μεταξύ τους: μια διασυνοριακή επιχείρηση έρευνας και διάσωσης που συμπληρώνεται από μια υποδομή ανάκτησης και επανένταξης για τα παιδιά που επαναπατρίστηκαν και τις οικογένειές τους.

Αλλά πρώτα, η Ουκρανία και οι σύμμαχοί της πρέπει να βεβαιωθούν ότι το ρωσικό καθεστώς δεν θα έχει άλλη ράμπα – γιατί το έχει χρησιμοποιήσει ως αυτοκινητόδρομο για να οδηγεί στρατιωτικά μέσα μεταφοράς γεμάτα κλεμμένα παιδιά.

Κατεβάστε και διαβάστε: The Stolen Children (PDF)